تنها گریه کن روایت زندگی اشرف سادات منتظری مادر شهید محمد معماریان به همراه متن مسابقه

 شاید خاطرات مادران شهدا و عاشقانه‌های آنها یکی از جذاب‌ترین و دلنشین‌‌ترین آثار در حوزه دفاع مقدس باشد. زیرا مربوط  به مادرانی است که در جنگی هشت ساله سهم داشتند سهمی که بدون هیچ چشم‌داشتی آن را بخشیدند و سالیان سال بی‌صدا در سوگ عزیزشان گریه کردند. حالا که چهل سال از آن سال‌ها می‌گذرد این خاطرات بازهم خواندنی است. 

در این کتاب تصویری کوتاه و مختصراما پر معنا از یک عمر زندگی و فرمانبری و ولایت‌پذیری زنی را می‌خوانید که فرزندش را فدای پابرجا ماندن و استقلال این سرزمین نمود و خودش نیز در راه اسلام و انقلاب از هر چه در توان داشت فروگذار نکرد.

اشرف السادات منتظری مادر شهید محمد معماریان که عاشقانه و خالصانه برای فرزندان این سرزمین از جان و دل مایه می‌گذاشت.

 بخشی از این کتاب به مبارزات انقلابی خانم منتظر یدر قم و تهران می‌پردازد و نمایی کلی از سیمای زنی مجاهد را نشان می دهد که نقشی پررنگ و ستودنی در پیرزوی انقلاب داشت. بخش دوم کتاب به خاطرات مادر از زمان جنگ اختصاص دارد و شهادت فرزند دلبندش محمد و همچنین فعالیت‌های این مادر برومند پس از جنگ  و مشارکت‌های سازنده‌اش در کارهای خیر مردمی و اجتماعی.

                                                                                               ****************

خانم فاطمه ، خواهر بزرگ ترم ، بعدش من ، اشرف سادات. بعد تر هم ، دو پسر و چهار دختر ، هشت خواهر و برادریم . خانه مان قم ، خیابان چهار مردان بود. خانه ی خودمان که نه ، مستاجر دایی مادرم بودیم. انتهای حیاط بزرگش به باغ کوچکی می رسید . شاخه های درخت انار از باغ سرک می کشیدند به حیاطی که درست وسطش ، یک درخت توت جاخوش کرده بود، ما بهشان می گفتیم اناربونه ، توت بونه ...